صدای سکوتم آنقدر بلند است که گوش هر انسانی را کر میکند ، سکوتی
پر از بعض ، سکوتی که تبدیل به یک توده ی بزرگ در گلویم شده و نمیگذارد
نفس بکشم ، سکوتی که اگر بشکند یک صدای بسیار بلند و بیمناک را تولید
میکند ، صدایی جمیع از درد های کشیده شده و فریاد های بیصدا !.
دیواره ی سکوت من در ابتدا بسیار ضخیم بود اما با عبور از کنار هر انسان
بی وفا با عبور از هر مشکل این دیواره نازک و نازک تر شد تا به امروز که ضخامت
این دیواره به اندازه ی ضخامت یک تار مو است ، این تار مو تحمل بزرگ تر شدن
این سکوت گلوگیر را ندارد و با یک تلنگر می شکند و آوار میشود بر سر آنهایی
که در بزرگ شدن این توده نقش داشته اند .
امیدوارم آن روز تحمل نگاه کردن به چشمانم را داشته باشید چشمانی که یه
زمانی وقتی مرا عذاب میدادید مملو از اشک شد ولی نم پس نداد…
#مهسا محمدی
