به قلم: طناز فلاح تفتی
شهرزاد دختری که در جوانی دل در گروی پسرعموی خود می‌بندد و در رویاهای بچگانه‌اش با او زندگی می‌کند؛ فارغ از این‌که گردبادی زندگی آن‌ها را زیر و رو می‌کند و دست سرنوشت آن‌ها را از هم جدا می‌کند، حال که چندین سال گذشته و هرکدام به یک سو رفتند، با یک تلفن مجبور به دیدار می‌شوند، دیداری که…
قطره اشکی از میان مژه‌های تاب خورده‌اش خزید و به روی گونه‌اش سر خورد. لرزش دستانش یک طرف و زمستانی که خیلی زودتر به وجودش رخنه کرده بود، یک طرف دیگر. خودش را لبه‌ی یک پرتگاه حس می‌کرد؛ که نه راه پیش داشت و نه راه پس… به راستی که چرا زندگی با او یک بازی تلخ را شروع کرده بود؟ زندگی‌اش مانند یک مار پله شده بود؛ که تا چندقدم بالا می‌رفت و با امید آنکه دیگر نیش نمی‌خورد به راهش ادامه می‌داد؛ اما امان از روزی که مار نیشش می‌زد و همان مسیر چند ساله را در عرض چندثانیه باز می‌گشت!
با صدای عصای آقاجانش، دیگر مجال فکر کردن به خودش نداد. تازه یادش آمد؛ که کجا است و چه کار دارد؟ چرا همه‌ی فامیل را برای شام دعوت کرده بود؟! مگر رمقی هم برای خوردن داشت؟! سخت است که دو عزیز را در فاصله‌ی کوتاه از دست بدهی.. پوزخندی زد، او هم عزیز بود؛ اما خیلی بدتر از دستش داده بود… میوه‌ی ممنوعه بود و حق خوردنش را نداشت… خوردن؟ چه واژه ی غریبی به نظر می‌آمد… او حتی حق بوییدن و لمس کردنش را نداشت، چه برسد به خوردن!
خیلی رمان قشنگ و زیبایی بود
مطمئنم نویسنده این رمان خانم فلاح اینده درخشانی رو دارن
من که کلی کیف کردم قلم قوی و زیبایی دارن
براشون ارزوی موفقیت میکنم
عالی حتما بخوانید