رمان_آشـوب_قــلـب_هـا
تقدیم به تو که به رسم جاده ها دوری ولی به رسم دل با تو فاصله ای نیست…
من از دهه ی عشق ممنوع می آیم …
از دهه ی نگاه ممنوع….
زیبایی ممنوع….
شعر ممنوع….
و کلام ممنوع !
من از جنس هیچ کس نیستم ..
من عدد شناسنامه ام را انکار نمیکنم..
اما سالهاست که عدد شناسنامه ام مرا انکار کرده است !
من تمامی اعداد زندگیم را کمرنگ شمرده ام !
کمرنگ عاشق شده ام… ..
کم رنگ نفس کشیده ام…
و کم رنگ خندیده ام……..
نویسنده::شیدا خسروی
با صدای آرایشگر که گفت:” تموم شد عزیزم” سرم رو بلند کردم.
بالاخره آرایشگر پرده رو از روی آینه برداشت و اجازه داد خودم رو ببینم.
با دیدن خودم پوزخندی روی لبم جا خوش کرد! آه عمیقی کشیدم.
معمولا روز عروسی هر دختری بهترین روز زندگیشه اما من…
آرایشگر کار خودش رو به طرز کاملا ماهرانه ای انجام داده بود و موهای مشکیم را به طرز زیبایی درست کرده بود.
با شنیدن صدای سارا که می گفت:”نجلا آماده شو اومدن” دسته گلم رو برداشتم و به طرف سارا برگشتم.
سارا با دیدنم سوتی کشید و گفت:
_وای دختر یه تیکه ماه شدی. خوش به حال امیر!
و چشمکی حواله ی صورتم کرد.
لبخند کمرنگی زدم.
هیشکی نمی دونست تو دل من چی میگذره…
منی که داشتم عروس کسی می شدم که ذره ای احساس نسبت بهش نداشتم!
با دیدن زن عمو دستام سرد شد…
با دیدنم کل بلندی کشید، خوب می دونست که اگه این وصلت صورت نمی گرفت اتفاقای بدی برای پسرش می افتاد!
سارا دنباله لباسم را گرفت و از آرایشگاه خارج شدیم.
نگام به امیر افتاد که دم در آرایشگاه منتظرم بود.
به طرفم برگشت و لبخندی زد،خوب می دونستم که خیلی دوستم داره اما من ذره ای احساس بهش نداشتم، من دلم رو خیلی وقت پیش باخته بودم!
فیلم بردار دوربینش رو روی ما زوم کرده بود و مدام گیر می داد که این کار رو بکن، این کار رو نکن، کلافه شدم… همه ی این ها یه اجبار بود و من ناچار باید به این اجبار تن میدادم.
خیلی رمان قشنگی بود ارزش خوندن داشت