فریاد بی‌صدا فریاد مردیست که با تمام احساس و روحیه‌ی شکننده اش نقابی تلخ و جدی و سرد به چهره زده تا دردهایش از حنجره بیرون نزند و راز بزرگ و مگویش را کسی نفهمد چرا که با افشایش مطمئنا قامت کوه‌سانش فرو می‌ریزد و این را دختری بی‌پروا و جسور که بند دلش به گره ابروان این کوه وصل شده کشف می‌کند و برای آرامشش از جسم و روح خود می‌گذرد، جسمش را به کوه یخی می‌سپارد که فریاد در گلو خفته‌اش را التیام بخشد، شاید عاشقانه‌هایش مرهمی باشد به دردهای پنهانش…
فریادبی‌صدای کوه یخ را عاشقانه‌ای جذاب درمان می‌کند، با داستان همراه شوید و عشق را تجربه کنید…
پروا:
خسته و ناامید کلید را در قفل در انداختم و باز هم گیر کرد و اعصاب نداشته ام را به هم ریخت. صد بار به دانیال گفته بودم که به جای ول گشتن لااقل یک کار مثبت انجام دهد و یک کلیدساز بیاورد و درد این قفل را درمان کند باز هم پشت گوش می انداخت. با حرص لگدی به در زدم. چشمش کور حالا بیاید و در را باز کند. صدایش از وسط حیاط به گوشم رسید:
– پروا شکر خوردم، فردا کلیدساز میارم. در بی گناهه نشکونش.
از لودگی اش خنده ام گرفت ولی از حرص دلم کم نشد.
– باز کن تا لگد بعدی تو صورتت نیومده.
صدایش نزدیک شد و فهمیدم دهانش را به شکاف در چسبانده.
– باز می کنم ولی جون خان جان قسم بخور عصبانی نیستی!
بیست و سه سال سن داشت و هنوز سر عقل نیامده بود.
– باز کن دانیال کم چرت بگو. دارم از خستگی می افتم.
مطالب پیشنهادی ما
قلم نویسنده خیلی قوی بود