می‌گویند توبه‌ی گرگ مرگ است! بهراد افشار همان گرگی بود که می‌بایستی سرانجام‌اش مرگ باشد و بس. مردی که باغ وحش کاملی را در خود داشت، گرگ صفتی که بقایی برای کسی نداشت، مار خوش خط و خالی که هم‌چون خفاش، خون‌خوارِ قهاری بود و این روباه حیله‌گر موشِ موذی و کثیفی‌ست که در تیز بودن‌اش به عقاب شهرت دارد. بهراد قانون‌های زیادی را دور زده است، ولی نقاب‌ها که بیافتند و پرده از حقایق برداشته شود؛ صفحه‌ی جدیدی از باورها به نمایش می‌ایستد!
گاهی اوقات قربانی شدن بد هم نیست؛
مثلاً قربانی چشمان‌اش شوی…
قربانی نگاه‌هایش…
قربانی مهربانی‌هایش…
اصلاً چه می‌شد، می‌توانستی قربانی همه‌ی وجودش شوی؟
حتی عطر تن‌اش!
«نویسنده: پریسان خاتون»
سنگ توی دستم رو روی سنگ قبر سیاه رنگی که گل‌های گلایل به تلخی روش خودنمایی می‌کردن کوبیدم، زیر لب فاتحه‌ایی خوندم و چشم‌هام رو با درد بستم، با بغضی که دیگه بعد از چند ماه بهش عادت کرده بودم آروم لب زدم:
– تو کی هستی بنده خدا؟ این‌جا جای من چی‌کار می‌کنی؟ تو کی هستی که به جای من سر قبرت فاتحه می‌خونن و برات گریه می‌کنن؟
سلام وقت بخیر
جلد دوم نیومده هنوز؟