“بیا ببینمت ”
عاشقانه ترین جملۀ ادبیات فارسی ست…!
دستوری نیست ،
امر نمی کند…
جور عجیبی،
غمِ پنهانی و دلتنگیِ بزرگی را با خودش می آوَرَد ….
یک جملۀ ساده هم نیست ،
کلّی حرف دارد …
کسی که می نویسد “بیا ببینمت ” ،
معلوم است که دلش،
اصلاً حالِ خوبی ندارد ،
معلوم است کم آورده ،
معلوم است هیچکس نتوانسته جای خالیِ “او” ئی که انگار همیشه هست ،
امّا هرگز نیست را برایش پُر کُنَد !
معلوم است آنقدر با قلبش کلنجار رفته و به جائی که باید ،
نرسیده ،
بالاخره پایش را گذاشته روی غرورِ بی نهایتش و ترجیح داده تمامِ ناگفته هایش را در همین دو کلمه خلاصه کند …
نه شعری گفته و نه ترانه ای فرستاده ،
نه نامه ای نوشته و نه خواسته تقصیر را ،
گردنِ کسی بیندازد …
فقط همین قدر ساده ،
همین قدر معصومانه …
و ،
همین قدر بی پرده و ملتمسانه ….
راستی ، یار جان !
حالا که دیگر می دانی “بیا ببینمت ” …..
یک جملۀ ساده نیست ،
می آئی ببینمت ….؟!
#آزاده رمضانی
دکلمه صوتی بیا ببینمت
