میدونی…!
هیچی جایِ “دل” رو نمیگیره…
اصلا زندگی “دِلی ش” میچسبه
“دلت” باید بخواد که زندگی کنی…
چه تو پونزده سالگی ت چه هشتاد سالگی…
گمونم آدم،
همیشه میخواد طرف “دلشو” بگیره
روی حرفِ “دلش” بمونه…
اما وقتی از دِل خیری نمیبینه
شروع میکنه به عاقل شدن!!!
منطق میخونه،
از منطق حرف میزنه
گاهی هم میخواد عاقل بودنشو نشون بده،
جملات وسط کتاب منطق رو،
روی در و دیوار میچسبونه…
روی دیوار اتاقش
یه کاغذ چسبونده بود، که:
” آدم برای پرواز دو بال نیاز دارد،
عقل، صبر…”
یه کم دقیق شدم به گوشه کاغذ،
دیدم با یه خط ریز قرمز رنگ نوشته بود:
” آدم برای پرواز ،
بال نمیخواد
آغوشِ امنِ کسی رو میخواد…! ”
“آدم برای پرواز ،
قلبِ کسی رو میخواد …”
آدم هیچوقت حریف “دِلش” نمیشه…!
عادل مظلومی
