به نام خدا
**************
شروع کنننده وتمام کننده زندگی ام نیستم
مسیرزندگی ام راتابخشی اش رو خودم رقم میزنم
ونیم دیگررا نویسنده زندگی ام رقم میزند که عجیب برهمه چیز آگاه است
چون خوب این آیه را لمس کرده ام”ومااعلمو به کُلُّ شَئی”
وحقاکه زیباترین وشیواترین قلم را برای سرنوشتم داشته است ومن چقدرخوشحالم که خودم وتقدیرم رابه دست او سپردم...
باکلافگی به ساعت مچیم نگاه کردم نمیدونم چرا این مترو انقدرتاخیرداره به قطارقبلی نرسیدم ومجبورشدم منتظربشینم،گوشیموازتوکیفم دراوردم ومشغول بالاپایین کردن تواینترنت شدم که صدای نزدیک شدن قطاراومد ازجام بلندشدم دستی به مانتوم کشیدم وکیفم رومرتب روی شونم انداختم وسوارشدم.
طبق معمول واگن کیپ تاکیپ پربود یه گوشه ایستادم ودستمو به دستگیره هابندکردم
بالاخره بعدازیه ربع به ایستگاه موردنظرم رسیدم
ازجلوایستگاه یه تاکسی وگرفتم وبعدبه محل کارم رسیدم فعلابااین روندگرونی وتورم نمیتونستم یه ماشین واسه خودم بگیرم مجبوربودم باوسیله های عمومی بیام سرکار…
وارداتاق استراحت بیمارستان شدم ولباس هامو باروپوش سفید کارم تعویض کردم مقنعه ام رومرتب کردم وکارت پرستاریم روبه جیب روپوشم سنجاق کردم
سلام اول همه بگم فوق العاده بود از نظر من واقعا عالی بود خسته نباشید