آروشا، دختری که از اول روی پای خودش ایستاده.
پدر و مادرش توی یک تصادف جونشون رو از دست دادن و تنها با پدربزرگش که صاحب املاک زیادی هست و همه می شناسنش زندگی می کنه.
پسری تو زندگیشه، در اصل خودش رو به آروشا نزدیک کرده تا مدارکی علیه آتش پسرخاله ی آروشا پیدا کنه.
ولی در این راه عاشق هم میشن، تا این که پسره طی حادثه ای میمیره و …
آقاجون صداش رو بالا برد، طوری که برای لحظه ای قلبم فرو ریخت و قدم هام به سمت عقب هدایت شد.
– نه یعنی، نه! همین که گفتم!
بغض کردم.
– اما آخه آقاجون!
– اما و آخه نداره آروشا دیگه هم این بحث رو ادامه نده.
با موجی از نا امیدی که توی چشم هام حلقه بسته بود، نگاهش کردم، چی کار کنم؟
خدایا خودت کمکم کن.
آقا جون با همون صلابت همیشگی از کنارم گذشت و در رو پشت سرش بست.
با صدای کوبیده شدن در انگار همه ی امیدم به راضی شدن آقاجون یک باره درهم خورد شد.
از طرفی این صدا تایید ناراحتی آقاجون رو اعلام کرد.
نفس عمیقی کشیدم و نگاهی با کلافگی به سر تا سر عمارت کردم؛ عمارتی که با وسایل سلطنتی و با شکوه چیدمان دلنشینی گرفته بود.
باید با محمد صحبت می‌کردم و راه حلی برای این مسئله پیدا می‌کردیم.
به طرف اتاقم رفتم، در رو باز کردم و وارد شدم، موبایلم رو از روی میز برداشتم و شماره ها رو بالا پایین کردم و طبق معمول آخرین شماره ی لیست تماسم بود.
با دومین بوق صدای مردونه ای از پشت تلفن با نگرانی گفت:
– الو… آروشا چی شد؟!
با پام روی زمین ضرب گرفتم و صداش زدم:
– محمد؟
ممنونم واقعا عالی بود و دیدم بدهکار میشم اگه نظر ندم برای همچین شاهکاری خسته نباشید