دانلود رمان بازی سایه ها

قسمتی از رمان

به سختی ترافیک رو رد کردم و فرعی رو پیچیدم. با دیدن جای پارک، دقیقا رو به روی کافه، لبخندی زدم و ماشین رو به همون سمت هدایت کردم. بعد از پارک کردن، از ماشین پیاده شدم و لوازمم رو از توی صندوق برداشتم. چشمم به خلوتی کافه خورد. عجیب بود که این ساعت از روز، انقدر خلوت باشه و بخواد مگس بپرونه. کیفم رو روی دوشم محکم کردم و وارد کافه شدم. صدای اویز بالای در، خبر از ورودم بود، اما کسی به استقبالم نیومد. در رو اروم بستم و متعجب سمت یکی از میز ها رفتم و وسایلم رو روش قرار دادم. گوشیم رو از جیب مانتوم دراوردم و شماره علی رو گرفتم. نگاهی به اطراف کردم. هیچ چیز مشکوکی وجود نداشت. صدای ویبره گوشی لرز رو توی تنم نشوند. گوشی روی پیشخوان زنگ میخورد و فلش دروبینش خاموش و روشن میشد. ترسیده تلفن رو قطع کردم و صداش زدم.
-علی…
هیچ صدایی نمیومد. نه صدای ظرفی، پایی، صحبتی…امکان نداشت کسی بیاد تو کافه و علی برای استقبال از اشپزخونه بیرون نزنه.