آرزو می کنم خورشیدِ زندگی ات را پیدا کنی و تمام ثانیه هایت از نور امید و عشق ، روشن شود ، ابرهای ماتم از آسمان دلت ، کنار بروند و درختانِ لبخند و آرامشت ، بار دیگر ، جوانه بزنند .
آرزو می کنم که دیگر ، هیچ آینه ای چشم های خیس و بغض های عمیق و چانه های لرزانِ تو را نبیند و هیچ پنجره ای شاهدِ دلْ گرفتگیِ روزها و شب های تو نباشد ،
از فرط اشتیاق ، اشک بریزی و از شوقِ داشتنِ کسانی که بیشتر از هرکسی تو را دوست دارند ؛ بخندی و به یُمن حضورشان ، شاد باشی .
آرزو می کنم شب هایت را با لبخند و امید بخوابی و صبح هایت را با انگیزه و عشق ، آغاز کنی و با بهترین حالِ ممکن به استقبالِ بهترین حادثه ها و عزیزترین آدم های زندگی ات بروی .
آرزو می کنم خورشیدِ جهانت را پیدا کنی و ناگهان ، همه چیز ، همانگونه شود ، که تو دوست داری ،
همانگونه که مدتهاست ، آرزویش را داری …
کاش می شد تمامِ آدم های غمگین و تنهایِ جهان را در آغوش کشید ، برایشان چای ریخت ، کنارشان نشست و با چند کلامِ ساده ، به لحظاتشان رنگِ آرامش پاشید و حالشان را خوب کرد .
کاش می شد این را قاطعانه و آرام در گوشِ تمامِ آدم ها گفت ؛
که غم و اندوه ، رفتنی است و روزهایِ خوب در راه اند،
که حالِ همه مان خوب خواهد شد …
متن: #نرگس_صرافیان
