دانلود رمان بی پروا برایت می تازم

هرگز دلم زکوی تو جائی دگر نرفت
یکدم خیال روی توام از نظر نرفت
جان رفت و اشتیاق تو از جان بدر نشد
سر رفت و آرزوی تو از سر بدر نرفت
در کوی عشق بی سروپائی نشان نداد
کو خسته دل نیامد وخونین جگر نرفت
عمرم برفت درطلب عشق وعاقبت
کامی نیافت خاطر وکاری بسر نرفت
شوری فتا راز تو در آفاق وکس نماند
کو چوم عبید در سر این شور و شر نرفت.
” عبید زاکانی”

قسمتی از رمان

وقتی خـداوند دست به قلـم می شود
بهتــرین و زیبـاترین را نقـاشی
می کند
پس خــداوند همیـشه
قشنــگ ترین ها را
برای مان رقــم خواهد زد.
می رود بی آنکه ببیند چه می کند با دل ِ پرغصه ام.
فلک و آسمان و کائنات هم عقب کشیده اند…
ببار و بچکان قطره ای از دلت، آسمان
سُریده از من و عشقی که نثارش کرده ام
می گوید” توکه بامن بودی حتما با غیرمنم بودی، مگه نه؟”
جوابش هم شد بغض شکسته و نگاه اشک آلود خیمه زده درمیشی چشمانم.
فک می سابد و دل من هنوز ضعف لمس او…
می خواستمش و می خواهمش!
نخواست و نشد که نشد!؟
همه چیز را درهم می شکند و دشمنامی هم بار اباد واجدادم می دهد ومی رود، طوری که انگار از اول نبوده و نخواسته!
تنم را غریبانه که نه، مظلوم وار آغوش می گیرم در سکوت خانه ای بس تلخ؛ هق می زنم. زندگی روی مه بناشده را همه را یک جا قی می کنم… خونآبه روی کف اتاق، دهان کجی می کند و گس می شوم.
شاید بهانه اش خوب بهانه ای بوده که مرا در اوج بی کسی ام تنها گذاشته با درد ِ بیماری ام بمیرم، تنها و غریب!
فردا با وجدانش چه می کند؟