سخت ترین چیز تو دنیا تظاهره…
اینکه تظاهر کنی خوشبختی، به همه بگی که خوشحالی، تظاهر کنی هیچ غمی نداری، بگی هیچ چیز ناراحت کننده ای تو دلت نیست اما فقط خودت می دونی چی داره تو دلت می گذره. وقتی که دیگران با ترحم و دلسوزی بهت نگاه می کنند و میگن: حالت خوبه؟
تو هم بلند بلند می خندی و میگی: آره بابا خوبم، چیزی که نشده.
بعضی وقت ها دلت می خواد میون جمع گریه کنی اما تحمل دیدن نگاه پر از ترحم اطرافیانت رو نداری
دلت از آدم هایی که کنارتن گرفته اما سکوت می کنی، بغض می کنی، چشم هات ابریه اما اجازه ی بارش نمیدی تا کسی باختنت رو نبینه، صدای غرور شکسته ات رو نشنوه، از قلب ترک خورده ات چیزی نفهمه.
دلت پر از غمه اما مجبور به تظاهری، لبخند های الکی، خنده های زورکی، همه چیز اجباریه.
میشکنی، نه یک بار نه دو بار بلکه چندین بار…
اما در کمال تعجب باز هم تظاهر می کنی.
#تظاهر
به قلم: نگین مرزبانی
