ای محه ابروی تو روشن ،همه ی جان و جهانم
ای سیه چشم تو روشن ،همه ی جان و جهان
همه ی جان و جهانم بفدایت ،بفدایت
همه ی عمر همی گر بشوم من بفدایت،بفدایت
بفدایت بشوم ای همه ی هستی و جان ،ای جانان
من بفراقت هستم با دلخوشی نالان ،ای جانان
ای جانان منو هستیم و دار و ندارم ،به نگاهت
ای همه عمر منو عشق منو بود و نبودم ،به نگاهت
به نگاهت که اسیر است دلم، با یادت
یک دیده نگاهم بکنی یا نکنی ،با یادت
با یادت همه روزآن من و شب های درازم ،میگزرد
هر جا که تو باشی و نباشی یادت هست ،میگزرد
این همه عمر میگزرد با یادت و یاد نگاهت
که نگاهت برِ من دیده ی نالان بر جا گزاشت
تو اگر یاد کسی یاکه کسی همسفرت هست ،باشد
من را اگر این غصه و غم همسفرم هست ،باشد
باشد که من و تو زمانی که زمین گرد نچرخد
که همه گرد هم آیند ک روز اخر باشد
که قیامت بشود همه باشند و خدا هم باشد
که تو باشی و من باشم و آن روز هم باشد
باشد که همه وعده ی ما روز آخر باشد