امان از دردهای این دل
که هر کسی از راه رسید آن راشکست
دیگر فقط نامش دل و شکل و شمایلش ویرانه است
نه مرحم دارد برای زخم هایش
نه نازکش
چقدر پنهان کند ویرانه بودنش را
چقدر پرده بکشد به روی ناملایمتهایی که حالا آوار شده و نفسش را به شماره انداخته.
دل جانم کسی چه میداند پشت خند های ساختگی ات چه درد ها پنهان است تا مبادا ظاهر شود و دلشان بشکند که مبادا عزیزترین های زندگی ات را از دست دهی
همه ی اینها بماند به کنار قلبِ فداکارم
یادم تورا فراموش ای دلِ فداکارم
مراقب قلب های فداکار اطرافمان باشیم
آخر می رسد روزی که دلشان جانش را میگیرد کف دستش و دل میکند از همه ی عالم و آدم
چشمانش را دیگر می بندد به روی همه ی فداکاری هایش ک جانش درامد
می رود دیگر با دردهایش تا ابد خاموش شود
میرسد روزی که دیگر دیر است
نوش دارو پس از مرگ سهراب است
نوشدارو پس از مرگ این دل نازک نارنجی که دیگر خیلی وقت است که سیاه است
نوشدارو پس از مرگ سهراب نباشیم برای مهربانترینهای زندگیمان
عزیز جانم
آمدنت چه شیرین بود مثل عسل،بلکه شیرین تر
زندگی من با تو رنگ تازه گرفته بود،منِ من ما شده بود.
معادله ی ما سر ساعت صفر عاشقی
من+تو=ما
قشنگترین معادله ی عاشقانه ی دنیا که از هر طرف نگاهش کنی پر از لذت و عشق است.
اما رفتنت تلخ بود تلخ تر از زهر، تلخیه رفتن تو فقط کام من را تلخ نکرد بلکه زندگی ،ثانیه ثانیه ی عمرم ،تک تک لحظاتم را سیاه کرد
رفتن تو معادله ی عشق مارا به هم ریخت،حالا هر کاری هم که میکنم آن طرف مساوی هم که ما قرار میدهم باز جای تو خالی است.
تو نیستی برای تکمیل معادله ی عشقمان
مای بی تو ،همان مای تهی از تو، همان منِ لعنتیه تنهاست.
